Tomasz Mann

„Czarodziejska góra” w dwóch tomach, w Bibliotece Klasyki Wydawnictwa Dolnośląskiego, rok 2004. Nowa szata graficzna tej serii nie przekonuje mnie do końca – nie wiem dlaczego wielu ludzi ma tendencję do zmian i udoskonalania rzeczy, które już wyrobiły sobie doskonałą markę – ja lubię się przyzwyczajać do czegoś, co ma dla mnie jakąś wartość, lub też sprawia mi przyjemność. Zmiana wyglądu papierosów Camel to chyba najbardziej spektakularna porażka w dziejach przemysłu tytoniowego; zmiana logo pepsi czy też kształtu ich butelki to również przejaw chorych tendencji. Zmiany są potrzebne ale nie na siłę – burzenie mitów powoduje, że wszystko staje się pospolite.
Kupiłem w księgarni na Świdnickiej i wstyd się przyznać, ale to moja pierwsza „Czarodziejska góra” w życiu na własność. Oczywiście czytałem nie raz, nawet kilka miesięcy temu z okazji zakupu przeczytałem pierwszy tom, ale pomimo marzeń o posiadaniu tej książki, wolałem biblioteczne egzemplarze od drogich wydań w księgarni. I teraz też mi jakoś nie pasuje jej nowiutki wystrój i białe stronki. Mann miał niebywałą zdolność, czyli talent, do konstruowania opowieści. Styl i warsztat są na poziomie mistrzowskim. Być może jego oschłość, homoseksualizm oraz kreolskość jego matki spowodowały, że napisał tak niewiele. Przecież Buddenbroków skończył kiedy miał 26 lat. Dlaczego nie napisał na starość, a żył przecież 80 lat, kolejnych Doktorów Faustusów?
Hans Castorp i Madame Chauchat to jedna z najniezwyklejszych par w literaturze – on oschły z trzęsącą się już za młodu szyją i ona, trzaskająca drzwiami hedonistka. Ta książka niesie ze sobą jakiś dziwny powiew, który zawsze sprawiał mi dużą radość – czytanie klasyki to terapia oczyszczająca, po której z radością sięga się po najnowszą Masłowską.
Białe kartki pachną jeszcze farbą drukarską; na stronie 43 wąski pasek – dowód wpłaty za szkolne obiady: 19 dni w cenie 55,10. Ani drogo ani tanio.
W niezwykłym filmie Fahrenheit 451 Francoisa Truffaut (dzisiaj o 18.10 na kanale Europa Europa), przeciwstawiający się reżimowi palaczy książek ludzie, uczą się na pamięć wybranych pozycji – każdy ma za zadanie zapamiętać jedną książkę, nauczyć się jej na pamięć, ażeby uchronić ją przed zagładą. Chętnie wybrałbym te dwa tomy, bo dają subtelną przyjemność logicznego formułowania myśli. Na Cmentarzu Zapomnianych Książek w Barcelonie, Czarodziejska góra nigdy by się nie znalazła, choć trochę niezdrowego podniecenia by jej się przydało, gdyż uchodzi za jakąś intelektualną przygodę, a tak naprawdę porusza bardzo proste mechanizmy w duszy czytelnika i wystarczy czytając mlaskać z rozkoszy, czytać przed snem i w tramwaju, na pewno nie na basenie ale już na zimowisku w Szczawnie Zdroju na pewno. Jeśli Twoja dziewczyna jeszcze nie czytała, to przetestuj jej dobry smak – jeśli książkę odrzuci, to jak masz jednak w planie się z nią związać, zaprowadź ją do kuchni i każ się uczyć gotować – nie licz na więcej.